Σποράδες

σποράδην

σποραδικός
σποράδην [ᾰ] adv. çà et là, Thc. 2, 4 ; Plat. Prot. 322a ; Isocr. 48c ; Arstt. Pol. 1, 11, 7, etc.
Étym. σποράς, -δην.