σπουδάρχης

σπουδαρχία

σπουδαρχιάω-ῶ
σπουδαρχία, ας (ἡ) brigue pour une charge, Plut. Æmil. 38 ; DC. 52, 15 ; Phil. 1, 290.
Étym. σπουδάρχης.