στασιώδης

στασίωρον

στασιωτεία
στασίωρον, ου (τὸ) [ᾰ] étable ; sel. d’autres, στασιωρός, οῦ (ὁ) gardien d’un troupeau, Eur. Cycl. 53 dout.
Étym. στάσις, ὤρα.