σταυροφόρος

σταυρόω-ῶ

σταύρωμα
σταυρόω-ῶ :
1 élever une palissade, Thc. 7, 25 ; p. suite, garnir d’une palissade, DS. Exc. 507, 69 ; au pass. Thc. 6, 100 ||
2 crucifier, Pol. 1, 86, 4 ; NT. Matth. 20, 19, etc. ; fig. NT. Gal. 5, 24, etc.
Étym. σταυρός.