στεφανοπλόκος

στεφανοποιός

στεφανόπωλις
στεφανο·ποιός, οῦ (ὁ, ἡ) [ᾰ] qui fait des couronnes, Arstt. M. mor. 2, 7, 30.
Étym. στέφανος, ποιέω.