στεροπή
Στερόπηστεροπή, ῆς
(ἡ)
1 éclair, Il. 11, 66, 184 ;
Hés. Th.
845 ; Pd.
P. 4, 353,
etc. ; Eschl.
Pr. 1084,
etc. ; Soph.
Aj. 257 ;
Eur. Hec.
68 ||
2 lueur éclatante, éclat,
Il. 11, 83 ;
Od. 4, 72 ;
Soph. Tr.
99 ||
E Dor. στεροπά [ᾱ] Pd. Soph. ll. cc. ;
gén. pl. στεροπᾶν, Pd. P. 6, 24.
Étym.
cf. ἀστεροπή,
ἀστραπή.