στραγγαλάω-ῶ

στραγγάλη

στραγγαλιά
στραγγάλη, ης () [γᾰ]
1 lacet, cordon, Sext. P. 3, 15 ||
2 action d’étrangler, Plut. Agis 20 ; fig. anxiété, Jos. A.J. 6, 8, 2.
Étym. στράγξ.