στρατηγικῶς

στρατήγιον

στρατηγίς
στρατήγιον, ου (τὸ) []
1 tente du général, Soph. Aj. 708 ; Dém. 1043, 11 ; sel. d’autres, quartier général, Pol. 6, 31, 1 et 5 ; DH. 9, 6 ||
2 local d’Athènes où les stratèges tenaient leurs séances, Eschn. 39, 24 ; 74, 21 ; Dém. 42, 14 Baiter-Sauppe ; Plut. Per. 37, etc.
Étym. στρατηγός.