στωμύλλω
στώμυλμαστωμύλλω (seul.
prés.) babiller, Ar. Nub. 1003 ; en parl. d’oiseaux,
Ar. Ran.
1310 ||
Moy. (prés. et ao.) m. sign.
Ar. Th.
1073, Ran.
1071, etc. ;
en b. part, Ar.
Pax 995
||
E Fut. moy. 3 sg. στωμυλεῖται, Ar.
Eq. 1376
vulg. (corr.
στωμύλλεται) ; ao. 1
sg. (avec crase), κἀστωμυλάμην, Ar.
Ach. 579.
Étym.
στωμύλος.