συμφόρως

συμφράδμων

συμφράζω
συμφράδμων, gén. ονος (ὁ, ἡ)
1 qui délibère avec, conseiller, Il. 2, 372 ; Naumach. 22 ||
2 qui est d’accord avec, unanime, Anth. 9, 365 ; A. Rh. (Ath. 283f).
Étym. συμφράζω.