συναρμοστέον

συναρμοστής

συναρμοστικός
συναρμοστής, οῦ (ὁ)
1 celui qui ajuste ou arrange, Luc. Somn. 2 ||
2 fig. gouverneur-adjoint, Luc. Tox. 32.
Étym. συναρμόζω.