συγκαταγήρασις

συγκαταγηράσκω

συγκαταγηράω-ῶ
συγ·καταγηράσκω, vieillir ensemble ou avec, dat. fig. en parl. de couleurs, Hdt. 1, 203 ; de sentiments, de passions, Arstt. H.A. 10, 7, 3 ; abs. en parl. des dents, Hpc. 251, 54.