συγκυνηγετέω-ῶ

συγκυνηγέτης

συγκυνηγέω-ῶ
συγκυνηγέτης, ου (ὁ) [κῠ] c. συγκυνηγός, Xén. Cyn. 10, 3 ; Eschn. 90, 6.