συνοδοιπόρος

συνοδοντίς

συνοδοντῖτις
συνοδοντίς, ίδος (ἡ) [ῐδ] sorte de thon du Nil, Ath. 312b ; Diph. siphn. (Ath. 356f).
Étym. συνόδους.