σησαμόεις

σήσαμον

Σήσαμον
σήσαμον, ου (τὸ) []
1 sésame, plante oléagineuse, Hippon. fr. 36 ; Sol. fr. 40 Bgk ; Ar. Av. 159 ; Xén. An. 1, 2, 22 ; Th. H.P. 8, 5, 1 ||
2 grain de sésame, Hdt. 1, 193 ; 3, 48, 117 ; au plur. Ar. Vesp. 676.