σωρός

σῶρυ

σῶς
σῶρυ, εως (τὸ) substance métallique inconnue, p.-ê. sulfate de cuivre, Diosc. 5, 119 ||
E Gén. *σώρυος = lat. soryos, Plin. H.N. 34, 10, 29.