ταχυναυτέω-ῶ

ταχύνω

ταχυπειθής
ταχύνω [ᾰῡ prés., ῠ fut.]
1 tr. hâter, accélérer, Soph. Aj. 1404 ; au pass. Anth. 6, 227 ||
2 intr. se hâter, s’empresser, Eschl. Pers. 692, etc. ; Soph. Aj. 1164, etc. ; Ar. Eccl. 582 ; Xén. Cyr. 8, 5, 8, etc.
Étym. ταχύς.