ταχύς

ταχυτής

ταχυτόκος
ταχυτής, ῆτος (ἡ) [ᾰῠ] vitesse, rapidité, agilité, Il. 23, 740 ; Od. 17, 315 ; Hdt. 3, 102 ; Plat. Lach. 192a etc. ||
E Dor. ταχυτάς, ᾶτος [ᾰῠᾱ] Pd. O. 1, 155.
Étym. ταχύς.