ταγηνοκνισοθήρας

τάγηνον

τἄγκιστρα
τάγηνον, ου (τὸ) [ᾰ] poêle à frire, Ar. Eq. 929 ; Eup. 2-1, 489 Meineke ; Plat. com. 2-2, 672 Mein. ; Luc. Conv. 38.
Étym. p.-ê. pré-grec ; cf. τήγανον.