ταγηνίτης

ταγηνοκνισοθήρας

τάγηνον
ταγηνο·κνισο·θήρας, ου () [ᾰᾱῑ] qui fait la chasse à l’odeur de la poêle, ép. d’un parasite, Eup. 2-1, 487 Meineke.
Étym. τάγηνον, κνῖσα, θηράω.