ταλαίφρων

ταλακάρδιος

τάλαν
ταλα·κάρδιος, ος, ον [ᾰᾰκ]
1 au cœur patient, courageux, Hés. Sc. 424 ||
2 dont l’âme supporte des infortunes, infortuné, Soph. O.C. 540.
Étym. τλῆναι, καρδία.