ταραξιππόστρατος

τάραξις

Ταραξίων
τάραξις, εως (ἡ) [ᾰ]
1 agitation, trouble, Ar. Th. 137 ; El. N.A. 9, 49 ; particul. trouble des intestins, Hpc. 47, 18 ||
2 inflammation des yeux, P. Eg. 3, 22 ; Gal. 508, 36.
Étym. ταράσσω.