ταρτημόριον
Ταρτήσσιοςταρτη·μόριον, ου
(τὸ) c.
δίχαλκον, Mach.
(Ath. 582c) ||
E Dans une inscr. att. CIA.
2, 741, b, c,
13 (330 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 92, § 45, 15.
Étym.
par aphérèse et dissimilat. p.
*τεταρτημόριον de τέταρτος, μόριον ;
pour la format. cf. τράπεζα p. *τετράπεζα.