Ταυρέας

ταύρειος

Ταύρειος
ταύρειος, α, ον :
1 de taureau, Eschl. Sept. 44 ; Soph. Tr. 518, etc. ; Eur. Hel. 1555 ; Ar. Eq. 83 ; Thcr. Idyl. 27, 70, etc. ||
2 fait de peau de taureau, Il. 10, 258 ; 13, 161, etc. ||
E Fém. -ος, Eur. Hel. 1582 ; dans une inscr. att. acc. fém. ταυρείαν, réduit à ταυρέαν, CIA. 2, add. 834 b, 2, 25 (329 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 22 ; cf. ταύρεος.
Étym. ταῦρος.