ταὐτοσυλλαϐέω-ῶ

ταὐτότης

Ταύχειρα
ταὐτότης, ητος (ἡ)
1 identité, Arstt. Nic. 8, 12, 3 ; Metaph. 2, 1, 9 ||
2 répétition (d’une lettre, d’un son, etc.) DH.
Étym. ταὐτό.