τειχοδόμος

τειχοκαταλύτης

τειχοκρατέω-ῶ
τειχο·καταλύτης, ου (ὁ) [ᾰᾰῠ] destructeur de remparts, Ctés. Ind. 1.
Étym. τεῖχος, καταλύω.