τειχοκαταλύτης

τειχοκρατέω-ῶ

τειχολέτις
τειχο·κρατέω-ῶ [ᾰ] s’emparer des fortifications, de la citadelle (d’une place) Polyen 4, 2, 18.
Étym. τ. κρατέω.