τεκνοποιέω-ῶ
τεκνοποιητικόςτεκνοποιέω-ῶ, enfanter, DS. ||
Moy. engendrer,
procréer, en parl. de l’homme,
Xén. Mem.
2, 2, 4 ; en parl. de
la femme, DS. 1, 73 ; 4, 29 ;
en parl. de l’homme et de la femme,
Xén. Mem.
4, 4, 22 ; Arstt. H.A. 7, 6, 1 ; en parl.
d’oiseaux, Arstt. H.A. 8, 12, 4.
Étym.
τεκνοποιός.