τελείως
τελείωσιςτελείως ou
τελέως, adv. :
1 à la fin, Eschl. Eum. 320, 953, etc. ||
2 complètement,
absolument, Hdt. 1,
120 ; Plat. Theæt. 182c, etc. ; Isocr. 294e ; Arstt. Metaph. 4, 16, 4,
etc. ||
3 parfaitement,
Xén. Conv.
2, 2 ||
Cp. τελειότερον, Sext. ;
τελειοτέρως, Sch.-Il. 2, 350 ;
de τελέως,
cp. τελεώτερον,
Plat. Rsp.
520b ;
sup. τελεώτατα,
Plat. Rsp.
351b ||
E τελείως, Plat. Def. 411b ; Isocr. Arstt. ll. cc.
Étym.
τέλειος.