τελεσφορέω-ῶ

τελεσφόρησις

τελεσφορία
τελεσφόρησις, εως (ἡ) vertu ou puissance de mener à terme, de faire parvenir à maturité, M. Tyr. 16, 4 ; Chrys. 1, 28.
Étym. τελεσφορέω.