τέλλω

τέλμα

τελματιαῖος
τέλμα, ατος (τὸ)
1 eau stagnante, marais, endroit marécageux, Ar. Av. 1593 ; Xén. Œc. 20, 11 ; Plat. Phæd. 109b ; au plur. basses terres exposées aux inondations, Hdt. 2, 93 ||
2 boue, vase, El. V.H. 12, 46 ; p. anal. ciment, mortier, Hdt. 1, 179.