τερατούργημα

τερατουργία

τερατουργός
τερατουργία, ας (ἡ) [ρᾰ]
1 habileté de charlatan, jonglerie, Plut. M. 17b ||
2 amour du merveilleux, Luc. Ic. 6.
Étym. τερατουργός.