τεσσαρακοντόργυιος

τεσσαρακοντούτης

τεσσαρακόσιοι
τεσσαρακοντούτης, ου (ὁ, ἡ) [ᾰᾰ] c. τεσσαρακονταετής, Luc. Herm. 13.