τετράγραμμος

τετράγυος

τετραγωνέω-ῶ
τετρά·γυος, ος, ον [ᾰ] de quatre arpents, Od. 7, 113 ; Orph. Arg. 869 ; τὸ τετράγυον, Od. 18, 374 ; A. Rh. 3, 1344, quatre arpents, mesure d’une journée de labour.
Étym. τ. γύης.