θεόσυτος

θεοσφαγία

θεόταυρος
θεο·σφαγία, ας (ἡ) [φᾰ] sacrifice d’un Dieu (de J.-C.) en parl. de l’Eucharistie, Chrys. 6, 908.
Étym. θ. σφάττω.