θεοσύστατος

θεόσυτος

θεοσφαγία
θεό·συτος, ος, ον [ῠ] Eschl. Pr. 116, 596, et θεό·σσυτος [ῠ] Eschl. Pr. 643, envoyé par les dieux.
Étym. θ. σεύομαι.