Θεότιμος

θεοτόκος

θεότρεπτος
θεο·τόκος, ου (ἡ) mère de Dieu, en parl. de la Vierge, Naz. 2, 80 ; 3, 177 ; Nyss. 3, 633.
Étym. θεός, τίκτω.