θρασύτης

θρασύφρων

θρασυχάρμης
θρασύ·φρων, ων, ον, gén. ονος [ᾰ] au cœur hardi, Opp. H. 1, 112 ; Q. Sm. 1, 4, etc.
Étym. θρ. φρήν.