θυοφόρος

θυόω-ῶ

θύρα
θυόω-ῶ (seul. part. pf. pass. neutre τεθυωμένον) parfumer, d’où au pass. être parfumé, odorant, Il. 14, 172 ; Hh. Ap. 184 ; Stasin. (Ath. 682f) ; Call. L. Pall. 63.
Étym. θύος.