θηγαλέος

θηγάνη

θηγάνω
θηγάνη, ης (ἡ) [ᾰ] pierre à aiguiser, Eschl. Ag. 1536 ; Soph. Aj. 820 ; p. ext. aiguillon, Eschl. Eum. 859.
Étym. θήγω.