Θήϐῃσι(ν)

θηγαλέος

θηγάνη
θηγαλέος, α, ον [ᾰ]
1 pass. aiguisé, tranchant, Anth. 6, 109 ; 7, 542 ||
2 qui aiguise, gén. Anth. 6, 68.
Étym. θήγω.