τιμωρός

τίν

τίναγμα
τίν :
1 dor. c. σοί, dat. de σύ, Pd. O. 11, 113 ; Thcr. Idyl. 2, 11 ||
2 dor. c. σέ, acc. de σύ, Thcr. Idyl. 11, 39 ; 55, 68.