Τιτυός

τιτύρινος

Τιτύριος
τιτύρινος, ου (ὁ) [ῑῠῐ]: αὐλός, Amérias et Artémid. (Ath. 176c, 182c) flûte de pâtre, chalumeau.
Étym. τίτυρος.