Τιτυοκτόνος

Τιτυός

τιτύρινος
Τιτυός, οῦ () [] Tityos, Géant, Od. 11, 576 ; Pd. P. 4, 90 ; Plat. Gorg. 525e, Ax. 371e ; Luc. D. mort. 30, 1, etc. ||
E Gén. épq. -οιο, Nonn. D. 20, 77, etc. ; plur. Τιτυοί, Plut. De fac. in orb. Lun. 30.