τληπαθέω-ῶ

τληπαθής

Τληπόλεμος
τλη·παθής, ής, ές [] patient dans l’adversité, d’où malheureux, Zos. 4, 50 ; Sch.-Eschl. Pr. 231, Pers. 574, etc.
Étym. *τλάω, πάθος.