τοκάω-ῶ

τοκετός

τοκεύς
τοκετός, οῦ (ὁ)
1 enfantement, Arstt. G.A. 2, 8, 21, etc. ; au plur. Anth. 9, 311 ||
2 enfant, rejeton, Agath. proœm. Anth. 64.
Étym. τόκος.