τολμηρός, ά, όν,
courageux
ou hardi, audacieux,
Ant. 122, 30,
And. 15, 3 ;
Lys. 110, 5 ;
τὸ τ. Thc.
1, 102, hardiesse ||
Cp. -ότερος, Thc. 2, 87 ; Isocr. 298b ; Plat. Soph. 267d ; Mén. (Stob. Fl. 4, 35); sup. -ότατος, Thc. 1, 74 ; Isocr. 31a ; Pol. 15, 35, 6.
Étym.
τόλμα.