τολμητικός

τολμητός

Τολμίδης
τολμητός, ή, όν, qu’on peut ou qu’il faut oser, Soph. Ph. 634 ; Eur. Hel. 816 ||
E Fém. -ός, Eur. l. c. Dor. τολματός [ᾱ] Sapph. 2, 17 dout.
Étym. vb. de τολμάω.