τορευτικός

τορευτός

τορεύω
τορευτός, ή, όν, gravé ou ciselé en creux ou en relief, Mén. (Ath. 781e); DS. 18, 27 ; fig. ciselé, c. à d. travaillé finement, avec art (style, vers, etc.) Anth. 9, 545 ; DH. Comp. 25.
Étym. τορεύω.