τορῶς
τοσάκιςτορῶς, adv. d’une
manière pénétrante, d’où :
1 d’une voix claire,
perçante, Eschl. Ag. 26, etc. ; Eur. Ion 696 ; Luc. Anach. 21, M. cond. 35, etc. ||
2 clairement, nettement
(savoir, dire, etc.) Eschl. Pr. 604, 609, 699, etc. ;
Eur. Rhes.
77, 656, etc.
||
3 vivement, Ar. Ran. 1102 ; Plat. Theæt. 175e ||
Cp. -ώτερον, Eust. Op. p. 199, 53 ;
sup. -ώτατα,
El. N.A.
1, 43.
Étym.
τορός.